Gebroken arm + eerste operatie

Daar is hij dan. Mijn aller eerste blog op Blogspot.
Ik heb veel meegemaakt in de afgelopen weken.




Zaterdag, 20 November, het zou een normale dag moeten worden met een uitwedstrijd tegen Leiden. We hadden veel lol tijdens de lange busreis richting Leidedorp, niet wetende dat dit de rottigste dag zou worden uit mijn basketbalcarriëre.
We begonnen heel sterk aan deze wedstrijd. Maar aan het einde van het 2de kwart sloeg het noodlot toe. Ik pakte een charge, viel achterover, en toen ik mezelf wou opvangen brak ik mijn arm. Ik voelde een pijnscheut, keek naar mijn arm en ik zag meteen dat het niet goed zat. Gio (mijn assistent coach) nam me meteen mee naar het Ziekenhuis. Daar werd een röntgenfoto gemaakt van de breuk:


dat ziet er lekker uit hè?

 Toen kreeg ik een verdoving en probeerden de doktoren het recht te zetten. Na 2 pogingen kregen ze het er redelijk goed op. Maar in 1 van de 2 botten zat een klein buiginkje. Normaal zou de pijn ondragelijk zijn geweest met het terugzetten van zo een breuk, maar ik had nog zo veel adrenaline in mijn bloed van wat er gebeurd was, dus ik voelde er eigenlijk helemaal niks van. Ik kreeg gips tot bovenaan mijn arm en ik kon terug naar groningen.

De week daarna was vrij zwaar, slapen was lastig. Ik moet als captain natuurlijk positief blijven en mijn team steunen met positieve energie. Toen moest ik voor een contrlolefoto naar het UMCG. Het eerste wat de dokter zei toen hij de oude foto's zag was: "Jongen, heb jij geen vreselijke pijn gehad?" Op de controlefoto was het bot nog een klein beetje naar achteren gekanteld, en ik zou een paar dagen daarna terug moeten komen voor NOG een controle foto. Als hij niet nog verder ging kantelen, lieten ze het zo. In het andere geval zou ik meteen worden opgenomen en geopereerd.

Helaas was dat laatste het geval. Ik werd opgenomen en logeerde in het ziekenhuis en werd de ochtend na dat ik werd opgenomen geopereerd. Ze zouden de botten recht zetten en daarna vast zetten met pinnen. Omdat zo een breuk niet zo snel heelt, konden ze de botten nog bewegen en goed zetten, DACHTEN ze.

Maar ze kregen de botten niet los! Mijn botten zijn al zo snel vast gegroeid. Zoiets zie je bijna nooit. Maar toen hebben ze gekeken naar de mogelijkheden van mijn arm, en dat was veel beter dan verwacht. Dus ze laten het nu zo. Het lichaam zal het ook nog gaan corrigeren. De doktoren gingen er met 2 man aan hangen, ze kregen het echt niet los. SUPER JORDY STRENGTH, lol.



Na de operatie, nog een klein beetje slaperig.



Dus, nu loop ik rond met mijn hele arm in het gips. Over 2 weken krijg ik onderarm gips en dan begint het revalideren. De schatting is ongeveer dat ik 10 weken niet kan basketballen, bijna 3 maanden dus. Omdat je hele arm in het gips zit, verlies je je kracht. Als het gips er af gaat, heb ik waarschijnlijk een heel erg dun armpje. Ik kan niet wachten tot dat ik voor de eerste keer weer het basketbalveld kan betreden, en dat ik mijn eerste wedstrijd kan spelen. Tot die tijd blijf ik mijn team steunen met positiviteit.